นิทานเตือนสติ เรื่องตะเกียงสี่ด้าน
นานมาแล้ว มีตาแก่ผู้น่าสงสารคนหนึ่ง เมียและลูกของแกเสียชีวิตไปนานแล้ว แต่แกยังมีภาระที่ต้องเลี้ยงหลานๆอีก 4 คน ที่มีนิสัยชอบเอาแต่ใจตัวเอง วันๆไม่เคยช่วยทำอะไรเลย เอาแต่ทะเลาะกันทุกวัน…ว่าคนนั้นผิด คนนี้ผิด ที่ไม่ทำอย่างนั้น อย่างนี้
จนมาวันหนึ่ง ตาแก่ป่วยหนักกำลังจะตาย แต่แกก็ยังอดห่วงหลานๆไม่ได้ เพราะกลัวว่าหลานที่เอาแต่ใจตัวเอง จะอยู่ในสังคม ในโลกที่มีแต่คำว่า ‘กูเก่ง’ ไม่ได้…
ก่อนตายแกจึงเรียกหลานทั้ง 4 คนมานั่งล้อมวงที่โต๊ะสี่เหลี่ยม แล้วให้หลานทุกคนเอาผ้าผูกตาไว้ หลังจากนั้นแกก็ไปหยิบ ตะเกียงทรงสี่เหลี่ยม มาอันนึง ซึ่งแต่ละด้านมีสีต่างกัน มาตั้งไว้ตรงกลางโต๊ะที่เด็กทั้ง 4 นั่งล้อมวงอยู่
แล้วตาแก่ก็ให้หลานทั้ง 4 เปิดผ้าผูกตาออกพร้อมกัน จากนั้นก็ถามหลานๆว่า เห็นตะเกียงสีอะไร
หลานคนแรกตอบว่า ‘เห็นสีแดง’
คนที่สองบอกว่า ‘เห็นสีเหลือง’
คนที่สามบอก ‘เห็นสีเขียว’
คนที่สี่บอก ‘เห็นสีน้ำเงิน’
แล้วหลานทั้ง 4 ก็เริ่มทะเลาะกันอีกว่า สีที่ตัวเองเห็นนั้นถูกต้อง จนตาแก่บอกว่า ไม่มีใครผิดใครถูกหรอก หลานเอ๋ย!
เพราะตะเกียงมันมี 4 ด้าน ถ้าใครอยากรู้ ทำไมคนอื่นถึงเห็นสีไม่เหมือนเรา เราก็ต้องเดินไปดูในมุมของเค้า แล้วเราก็จะเข้าใจว่าทำไมเค้าถึงเห็นสีนั้น…
อย่ามองมุมของเรามุมเดียวแล้วตัดสินเพราะคนเรามันต่างความคิดต่างมุมมอง
พอตาแก่พูดจบ แสงในตะเกียงก็ดับลง พร้อมกับชีวิตของแก ทิ้งบทเรียนที่สำคัญไว้ให้กับหลานๆทั้ง 4 ให้เผชิญกับชีวิตจริงต่อไป…
